Deze blogs gaan over de verandering in de wereld en de uitdagingen die onze menselijke breinen onderweg te incasseren krijgen. Het gaat lang niet altijd zoals als onze WIL dat wil...
Communicatieve achteruitgang?
Meer en meer merk ik om me heen dat we gezamenlijk minder en minder verantwoordelijkheid dragen voor dingen die we veroorzaken in onze levens. Het gekke is dat ik het nooit heb willen geloven. Dat het echt zo is dat we gemiddeld slechter communiceren, onze afspraken nakomen, doen wat we beloven, luisteren, echt lezen wat ergens staat, doorvragen wat iemand bedoelt voordat we oordelen, open naar elkaar zijn, de mens achter het verhaal zoeken. Elke keer denk ik ook geen mensen te kennen waar ik niet op kan rekenen, die niet met open hart durven kijken naar wat er is, wat dat betekent en hoe ze daar van kunnen groeien. Vaak heb ik groot vertrouwen in de ander en dan opeens moet ik ervaren dat dat vertrouwen niet terecht bleek. Dit gaat niet over kwalijk nemen, zeker niet. Dit is mijn ervaring, mijn spiegel. Dit gaat om de 'waarom' vraag. En na de 'waarom' komt de acceptatie zodat het andere weer mogelijk wordt. Waarom?
Waarom nemen we massaal steeds minder verantwoordelijkheid? Waarom zijn we zo moe en soms onverschillig over wereld-regionale en lokale zaken die ons beïnvloeden. Waarom laten we zoveel gewoon gebeuren? Van wie is ons leven? In een heftige transitietijd spelen ego en ziel een intense rol. Het ego wil standhouden, bij het oude blijven, het goed hebben, geen offers maken, eigen gewin behartigen, etc. De ziel IS. De ziel heeft geen mening, draagt vanuit het principe dat alles goed is zoals het is en verlangt in dat alles naar eenheidsbewustzijn, momenten van verlichting. Het ego wil groter en sterker worden naarmate de wereld 'ogenschijnlijk'* onveiliger wordt. Vanuit onveiligheid is het enorm aantrekkelijk om niet te zien, niet te horen, niet te denken, primair te reageren, niet te overzien wat je acties voor consequenties hebben etc. Maar: dat hoort bij kindpsychologie! En het leidt verder naar de verdeel-en-heers-cultuur waar we toch al zo'n last van hebben!
Doordat er zoveel ego-activatie is is er evenveel kans op ziels-activatie! Uiteindelijk is alles natuurwetmatig immers in balans! Alles wat het ego overkomt kan gebruikt worden als een groeikans! Ik denk dat we op micro-niveau onze ego's vooruitschuivenom het voelbare geweld op macro-niveau wat te vaak bij ons binnendringt proberen tegen te gaan.
* ogenschijnlijk: het schijnen van de ogen, daar waar de ziel zichtbaar of voelbaar wordt
Volwassen verantwoordelijkheid dragen is de sleutel naar omkering
Volwassen zijn betekent dat je de menselijke speelvelden beheerst. Deze speelvelden zijn onder meer:
- vertrouwen
- respect
- verantwoordelijkheid
- communicatie
- oorzaak en gevolg kunnen overzien
- jezelf kunnen dragen
Wanneer deze eigenschappen beheerst worden kan verdere ontwikkeling ontstaan! Daaruit kunnen we ook onze kinderen werkelijk helpen groeien ipv ze ons leven op te dringen.
Door gebrek aan werkelijke menselijke communicatie (in dit communicatietijdperk!) en het steeds minder goed dragen van onze verantwoordelijkheden (vaak door gebrek aan zelfkennis of de wil om door ervaringen te groeien) lijken we gezamenlijk helaas steeds verder af te gaan van onze bron. Het is dus hoog tijd om het tij te keren. Onze vermoeidheid door gebrek aan contact met wie we werkelijk zijn (DE basis voor een burnout!) de kop te bieden en te gaan voelen wat en wie we echt willen zijn!
Door jouw eigen speelvelden van volwassenheid te onderzoeken, te beseffen wat je daarin veranderen wil en daar naar te gaan handelen, neem je verantwoordelijkheid voor eigen leven. En volgens mij verlangen we daar allemaal naar: samen werkelijk volwassen zijn zodat we het ego in deze spannende tijd afzwakken en de ziel meer ruimte geven. Samen bepalen we de toekomst, hoe wil jij dat deze er uit ziet?
De initiaties naar volwassenheid die we in Frankrijk bieden op ons prachtige terrein De Natuurlijke Tijd creëren deze kans ook! Het is prachtig om te zien hoe snel en vaak wijs de jongeren groeien naar hun nieuwe, volwassener plek in de wereld!
Hoop
Ik hou nog hoop. Dat we het tij keren. En, heel eerlijk, gelijktijdig ben ik er zelf ook moe van geworden. In de 8 jaar dat ik HARTverwarmendWijs startte tot nu het Advies Centrum Thuiszitters is het zo'n constante geweest: naast de mensen met wie de samenwerking heel fijn was, mensen die beloftes deden en ze niet na kwamen, mij en anderen achterlatend met nog meer werkdruk of andere problemen. Het is mijn spiegel. Ik lees veel van dergelijke verslagenheid op facebook. Toch is mijn hoop groter dan mijn verslagenheid. Omdat ik zo graag wil dat we samen iets doorbreken waar het nu soms zo leeg in onze zielen en buiken is. Omdat ik geloof het het mooiste van de mens, wat zichtbaar wordt wanneer hij kan stralen! Volwassen optreden naar mijzelf betekent nu mijzelf in acht nemen. Luisteren naar mijn eigen hart, hoofd en buik. En net zolang luisteren tot ik weet hoe het nu voor mij is bedoeld. Uiteindelijk geloof ik dat liefde en verbinding overwinnen, wanneer wij daar samen voor kiezen!
Is dit nu later?
Mocht je meegenomen willen worden in dit mooie proces naar het dragen van je eigen leven sta ik je graag terzijde.
namaste, Indi
